Η συμπεριφορά του ανθρώπου όσον αφορά τη στάση που τηρεί απέναντι στη
διαδικασία της Σαρακοστής και του διαστήματος που έπεται αυτής,, μου φέρνει στο
μυαλό την ταινία «η μέρα της μαρμότας». Ο πρωταγωνιστής στην εν λόγω ταινία,
ταξιδεύει σε μια επαρχιακή πόλη για να καταγράψει ως δημοσιογράφος ένα έθιμο της
περιοχής και παραδόξως κάθε πρωί που ξυπνά ζει τα ίδια γεγονότα, όντας αδύναμος
να ξεφύγει από το χρόνο. Τελικά τα καταφέρνει όταν αποφασίζει να αποδεχτεί τα
γεγονότα, ξεγλιστρώντας από τη μοιρολατρική του στάση κ αποφασίζοντας να
αλλάξει. Οι περισσότεροι λοιπόν από μας φαίνεται να επαναλαμβάνουμε την ίδια
διατροφική συμπεριφορά κάθε χρόνο, όσον αφορά το διάστημα του Πάσχα και μετά
από αυτό. Τηρούμε ευλαβικά τη νηστεία, επιδιδόμαστε σε ακατάσχετη κατανάλωση
εδεσμάτων την Κυριακή του Πάσχα και μετά περνάμε στην «αυτοτιμωρία»,
ακολουθώντας δίαιτα αποτοξίνωσης ή κάποια από τις δημοφιλείς χημικές δίαιτες που
κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Ποιό θα ήταν λοιπόν το πιο έξυπνο που θα μπορούσαμε
να κάνουμε στην προκειμένη και να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο αυτής της
συμπεριφοράς; Το πλέον σίγουρο θα ήταν να αναγνωρίσουμε το λάθος που κάνουμε!
Η περίοδος της Σαρακοστής θεωρείται μια μορφή ασκητισμού με στόχο την
ενίσχυση της θέλησης και της πειθαρχίας του ανθρώπου. Όταν αυτά ενισχύονται, ο
άνθρωπος δύναται να ξεπεράσει τα πάθη του και να προσεγγίσει την ομοίωση του
θεού. Σύμφωνα άλλωστε με τη Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία, προορισμός της
επίγειας ζωής του ανθρώπου είναι η επίτευξη της ομοίωσης του θεού «καθ’
ομοίωση». Αρκετά μακριά από το πλαίσιο της λιτής διατροφής που υπαγορεύει η
Σαρακοστή, καταναλώνουμε χωρίς ηθικούς περιορισμούς μεγάλες ποσότητες από
ψωμιά, ζυμαρικά, καλαμαράκια τηγανητά, πάντα με το πρόσχημα ότι
περιλαμβάνονται στις κατευθυντήριες συστάσεις της νηστείας, όχι όμως και η
υπερβολή που κάνουμε. Τηρούμε λοιπόν μια κατά τ’ άλλα «λιτή» διατροφή, πολλές
φορές πλούσια σε θερμίδες και χαμηλή σε ζωικό λίπος & η επακόλουθη ημέρα του
Πάσχα χαρακτηρίζεται από απότομη και σε μεγάλες ποσότητες λήψη λιπαρών
τροφών, η οποία αναπόφευκτα οδηγεί σε γαστρεντερικές διαταραχές.
Η επομένη λοιπόν των γιορτών, μας βρίσκει εξαντλημένους από την υπερφαγία,
με ένα καταπονημένο γαστρεντερικό σύστημα και το δίλημμα του τι τρώμε τώρα! Η
πλέον εύκολη λύση όπως αυτή προβάλλεται και αναπαράγεται από τα ΜΜΕ είναι η
αποτοξίνωση, δίαιτες χημικές, μονοφαγίες και πάσης φύσεως διατροφικά
σκαριφήματα των καιρών μας, προϊόν του σύγχρονου τρόπου ζωής: γρήγορα, εύκολα
και «ανέξοδα». Ποία είναι όμως η πραγματική διάσταση όλων αυτών;
Η έννοια αποτοξίνωση και δη και οι δίαιτες αποτοξίνωσης στερείται
επιστημονικής βάσης και αποτελεί ουσιαστικά ένα μαρκετινίστικο όρο. Επειδή όμως
κινούμαστε στο χώρο της επιστήμης, θα πρέπει όταν μελετάμε κάτι να το μελετάμε
με τρόπο επιστημονικό, δηλαδή με παρατήρηση και πείραμα ή /και λογισμό (κυρίως
μαθηματικό λογισμό). Ως εκ τούτου, σας παραθέτω τα εξής:
Α) συνήθως οι δίαιτες αποτοξίνωσης περιλαμβάνουν νηστεία για κάποιο χρονικό
διάστημα, αποκλειστική κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, αποκλεισμό
ολόκληρων ομάδων τροφίμων κτλ. Αν λοιπόν δεν τρώμε καθόλου ή τρώμε
αποκλειστικά φρούτα και λαχανικά, αυτά που θα επιτύχουμε σίγουρα είναι τα εξής:
Αυξημένη πιθανότητα για αναιμία, αβιταμίνωση (και όμως), παραγωγή κετονών
(χημικές ουσίες που προκαλούν ναυτία, αδυναμία, πονοκέφαλο κ.α.). Όλα αυτά διότι
τα φρούτα και τα λαχανικά στερούνται βιταμινών του συμπλέγματος Β, πρωτεϊνών
και ασβεστίου.
Β) οι υποστηρικτές της αποτοξίνωσης και των αντίστοιχων διαιτών έχουν άγνοια
βασικής βιοχημείας. Ο οργανισμός μας διαθέτει σημαντικούς αμυντικούς
μηχανισμούς οι οποίοι αντιμετωπίζουν ως ένα βαθμό τις δυνητικά επικίνδυνες ουσίες
των τροφίμων. Ο πιο σημαντικός αμυντικός μηχανισμός είναι ο μεταβολισμός των
ουσιών αυτών, που λαμβάνει χώρα κυρίως στο ήπαρ και σε μικρότερο βαθμό στους
νεφρούς, στο δέρμα, τον πλακούντα και άλλα όργανα.
Γ) γίνεται αυθαίρετη χρήση του όρου τοξίνη, προσπερνώντας τις βασικές αρχές της
τοξικολογίας. Οποιαδήποτε ουσία ή συστατικό των τροφίμων μπορεί δυνητικά να
έχει τοξική επίδραση στον οργανισμό. Πιο συγκεκριμένα η τοξικότητα μιας ουσίας
προσδιορίζεται από μια πλειάδα παραμέτρων όπως η χημική σύσταση, η δόση, η
απορρόφηση, το βάρος του ανθρώπου κ.α. Aκόμα και η υπέρμετρη κατανάλωση
νερού μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στο θάνατο ή η υπερβολική πρόσληψη βιταμίνης
Α συσχετίζεται με τερατογένεση μεταξύ άλλων.
Πέρα λοιπόν από ανούσιες τεχνικές αυτοτιμωρίας, με περιοριστικά διαιτολόγια
και ανορθόδοξες μεθόδους αδυνατίσματος, μετά τις γιορτές, το πιο σοφό θα ήταν να
κινηθούμε στο παν μέτρο άριστον με πυξίδα τις σύγχρονες επιστημονικές συστάσεις,
όπως αυτές απορρέουν μέσα από τις μελέτες:
Λέμε όχι στις στερητικές δίαιτες. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να
αυξήσουν την πιθανότητα για ανεπάρκεια βιταμινών, απώλεια μυϊκής μάζας
και εν τέλει σε προσωρινή απώλεια βάρους, καθώς η στέρηση βασικών
ομάδων τροφίμων οδηγεί στην υπερκατανάλωση αυτών σε δεύτερο χρόνο
Στην περίπτωση γαστρεντερικών διαταραχών, θα πρέπει να δώσουμε έμφαση
σε ήπια φαγητά, όπως πουρέ, ρύζι, σούπες, βραστά λαχανικά και φρούτα, για
την ταχύτερη αποκατάσταση της στομαχικής λειτουργίας
Θα πρέπει να κάνουμε μικρά και συχνά γεύματα
Λέμε ναι στη φυσική δραστηριότητα, με το γρήγορο περπάτημα για
τουλάχιστον μισή ώρα, 3-4 φορές την εβδομάδα, να είναι η πιο ασφαλής και
ανέξοδη επιλογή
Φροντίζουμε να ενυδατωνόμαστε καθ όλη τη διάρκεια της μέρας και να
ξεκουραζόμαστε
Δεν παραλείπουμε το πρωινό, το πλέον σημαντικό γεύμα της ημέρας .
Απομακρύνουμε τα γλυκά που έχουν περισσέψει από τις γιορτές. Τις μέρες
που ζούμε, δεν θα είναι δύσκολο να βρείτε συνανθρώπους που στερούνται τα
βασικά.
Φροντίζουμε να κινούμαστε στο πλαίσιο της Μεσογειακής Διατροφής,
δίνοντας έμφαση σε ελαιόλαδο, ψάρι, λαχανικά, όσπρια, φρούτα,
ακατέργαστα δημητριακά, ξηρούς καρπούς.
Πέρα και πάνω από όλες τις συστάσεις, αυτό που προτείνεται ως το πιο σημαντικό
όσον αφορά τη διαχείριση του βάρους μας, είναι η αλλαγή της διαιτητικής μας
συμπεριφοράς, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τη διατροφή μας και η θέση που
κατέχει η τελευταία στην ιεραρχία των αξιών και αναγκών μας:
Δεν πρέπει να αντιλαμβανόμαστε πάντα το φαγητό ως απόλαυση. Η τροφή
στη βάση της είναι βιολογική ανάγκη και ως τέτοια πρέπει να την
αντιλαμβανόμαστε. Με άλλα λόγια, δεν θα πρέπει να αποζητούμε την
απόλαυση σε κάθε μας γεύμα και όταν το πετύχουμε αυτό, θα δούμε τα κιλά
μας σταδιακά να μειώνονται.
Τις περισσότερες φορές καταναλώνουμε τροφές όχι όταν πραγματικά πεινάμε,
αλλά στην θέα ή την σκέψη και μόνο της τροφής. Δώστε λοιπόν λίγο χρόνο
στον εαυτό σας να αναρωτηθεί αν πραγματικά πεινάει τη δεδομένη στιγμή
Τι είναι αυτό που νιώθουμε όταν αποζητούμε το φαγητό; Πολλές φορές τα
αρνητικά συναισθήματα (πλήξη, στεναχώρια, βαρεμάρα), μας οδηγούν
ακούσια στην αναζήτηση τροφής. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι
να σκεφτούμε τι είναι αυτό που νιώθουμε και να αναζητήσουμε τη λύση στην
πραγματική πηγή της και όχι στο φαγητό
Ας μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα λάθη που κάνουμε όσον αφορά τη συμπεριφορά
μας απέναντι στο φαγητό και να δουλέψουμε πάνω σε αυτά. Ας πάψουμε να δίνουμε
αγώνα δρόμου για την απώλεια των πασχαλινών κιλών μέχρι το καλοκαίρι, μέσα από
βεβιασμένες και ανούσιες τεχνικές απώλειας βάρους. Ίσως τελικά το μυστικό να
βρίσκεται στο προφανές: πάντα θα υπάρχει το επόμενο καλοκαίρι.
Καλό καλοκαίρι λοιπόν!
Πρόσφατα σχόλια